De stilte is hoorbaar in de verlatenheid van het kale vlakke landschap. Wij staren in oneindige verte. Frans zegt “ aan de horizon ontmoet de aarde de wolken “. De wolken keurig geordend in de blauwe hemel ontmoeten aan de einder het vlakke land. In deze stilte ontmoeten wij elkaar. Zwijgend lopen wij terug, de begrijpende blik zegt meer dan woorden. Toen ik vanmorgen opstond, de camperdeur openzwaaide was het wassende water van de vorige dag verdwenen. Een aantal grote plassen waren de enige zichtbare herinnering aan het noodweer van de vorige dag. De zon straalde en om 08.00 steeg de temperatuur naar 30 graden. In het “Hilton” van Frans en Ester is gisteren besloten om naar het zuiden naar York Peninsula te gaan. Het bivak opgebroken en richting Stuart Highway gereden, de belangrijkste verbindingsweg van Darwin naar Adelaide, 3065 kilometer lang. Wij rijden eerst van Yulara naar Erldunda over de Lasseter. Een prachtige weg 244 kilometer door zeer afwisselend landschap. De sporen van de botsing tussen de cyclonen zijn overal zichtbaar. Geknakte bomen die treurig over het wegdek lagen gebogen. Grote takken, losgerukt van de stam liggen verweest op het zwarte asfalt. Aan weerkanten van de weg twinkelde de zon in het hemelwater, soms een kleine plas, dan weer een kilometers lang meer. Creeks en rivieren die in deze tijd altijd zijn drooggevallen, zijn nu gevuld met hemelwater. De ontmoeting tussen hemelwater en de droge aarde heeft de natuur zichtbaar blij gemaakt. De natuur straalde, toont de mooiste kleuren uit haar palet. Carla en ik ontmoeten elkaar in de verwondering over zoveel schoonheid. Aan het eind van de Lasseter slaan wij rechtsaf de Stuart Highway op. Nog 800 kilometer te gaan naar Port Pirie aan de kust. Eerst een tussenstop in Marla. Er is meer verkeer op de weg, in plaats van 4 auto’s per 100 kilometers zijn wij nu 10 auto’s tegenkomen. Onderweg wisselt het landschap van vorm en kleur, slechts onderbroken door een lang recht lint van asfalt. Wij passeren een drooggevallen meer, tot onze verbazing staat het vol water. Gestopt en naar het meer gelopen. Aan de rand schitteren de zoutkristallen in het zand, het nieuwe hemelwater ontmoet aan de horizon de blauwe lucht. Langs het meer loopt een spoorbaan, vanwege de heftige regen en overstromingen rijden er geen treinen. Het hele traject zal eerst gecontroleerd moeten worden op verzakkingen. Terug gelopen en uit de groene tas van Ester komen de attributen voor de dagelijkse “koffietijd”. Altijd vers gezette doordruk koffie met koekjes !! Doorgereden en overnacht bij een roadhouse in Marla. Hier waren de gevolgen van de storm zichtbaar, veel geknakte bomen en wateroverlast. De kakatoe’s hadden duidelijk plezier in de vele plassen, kwetterend liepen zij rond en keken naar zichzelf in de weerspiegeling van het water. De volgende dag door gereden naar Glenbambo, opnieuw overnacht bij een roadhouse. Onderweg wilden wij bij Coober Pedy de gravelweg nemen naar de Breakaways nemen. Helaas was deze afgesloten vanwege de slechte conditie van de weg. Jammer voor Carla, wij hadden haar deze prachtige plek graag laten zien. Gelukkig heb ik de foto’s nog van de vorige keer. Het landschap langs de Stuart Highway is een pareltje van schoonheid. Regelmatig ontmoeten de handen van Carla en mij elkaar, een liefdevol kneepje geeft aan dat wij genieten. Uiteindelijk in Port Pirie aangekomen, daar overnacht. Wij hebben onszelf getrakteerd op heerlijke Fish en Chips. Voor de komende dagen inkopen gedaan, wij gaan weer uit de bewoonde wereld en zullen voornamelijk overnachten op bush campings. De volgende dag rijden wij langs de kust van York Peninsula. Stoppen bij verschillende havenplaatsjes en genieten van de vergezichten, daar waar de zee de strak blauwe lucht ontmoet. Uiteindelijk een campsite gevonden, hier was geen plek meer. Carla liep met de kaart van de Peninsula in de hand naar Frans, die in de auto voor ons zat. Een auto stopte en een man vroeg; are you lost, nee zei Carla wij zoeken een bush campsite. Bleek het de Ranger van dit gebied te zijn en hij gaf ons een aantal bush campsites. Hij ging bellen of daar plaats was. Ester had haar telefoonnummer gegeven, wij wachten en het verlossende telefoontje kwam. Eerst een deel op asfalt, 4 WD aan, het gravel op en door het zand. Wij kwamen bij een plek die Bamboos heet. Hier is geen enkele voorziening, het is dus wild kamperen met toestemming. Het is een prachtige plek in een duingebied en nieuwe verwondering over de fauna en flora in dit gebied. Wij staan in een kom van het duin met de zee aan de andere kant van de heuvel. Hier ontmoet het zacht okergele zand de helder blauwe zee. Ineens komen alle ontmoetingen samen. Schoonheid zit in ontmoetingen, ontmoetingen in de betekenis van ont – moeten, los van moeten, vrij van moeten. Bij ontmoetingen gaat het om onbeoordeeld, onbevangen, open staan voor wat is. Ik word geraakt door iets of iemand, een beleving die kan variëren in de intentie. Ik schrijf dit in een duinpan hoger op het duin. Ik kijk over een prachtig duinlandschap, zover als mijn ogen reiken. Er is stilte gevuld met uitbundig zingende vogels en de wind zorgt voor een concert door de verschillende gewassen een geluid te geven. Op zo’n moment is er een ontmoeting, met de natuur en met mijzelf. Flarden van ontmoetingen komen voorbij. Tijdens een reis door Tibet heb ik een oude Tibetaanse monnik ontmoet. Althans ik noemde dat ontmoeten. Hij heeft mij een les voor het leven mee gegeven. Toen ik afscheid wilde nemen sprak hij de wijze woorden, je mag afscheid van mij nemen als je vindt dat je mij ontmoet hebt. Ik ben drie dagen langer gebleven, veel met hem gesproken, stilzwijgend en met woorden. Sindsdien ben ik mij bewuster van de betekenis van ontmoeten en ontmoetingen. Ineens komt over de duintop de geur van gebakken bacon overwaaien. Een eind verderop staan Aussies, het is duidelijk dat ook hun dag is begonnen. De bewolkte lucht breekt en het wordt lichter. Ester komt naar buiten, zwaait en begint haar dagelijkse ritueel. Frans en Carla slapen nog, vandaag geen reisdag en voor hen kan de nacht de dag later ontmoeten. Het is 31 december en om 00.00 uur gaat het oude jaar het nieuwe jaar ontmoeten. Om half vier Nederlandse tijd gaan wij het nieuwe jaar in, hier 00.00 uur. Ik neem afscheid van het oude jaar en ben dankbaar voor vele ontmoetingen. Wij gaan oudejaars avond in. Ik wens je een gezond en vooral reislustig nieuwjaar. Blijf genieten van alle schoonheid in het leven, leef het leven.