Iedereen gaat op reis en ik kan geen dag vrij krijgen, zuchtte de man van de bewaking. Ik stond te wachten bij de bagagecontrole. De man had gelijk, het is november en het was zomers druk. De diversiteit in de wereld verenigd in een lange rij, op weg naar bekende en onbekende bestemmingen. De vernieuwing heeft zijn beperkingen. Zelf je paspoort in een gleuf. laten glijden , naar een scherm kijken tot er iets van herkenning wordt waargenomen, wachten op groen licht en het poortje gaat open. Menigeen, met wisselende achtergrond, stoeit met deze techniek. Ik mis vooral dat ingetogen strenge gezicht van de marechaussee en vooral dat knikte dat je door mag lopen. In een uitbundige bui werd mij nog een prettige reis gewenst. Ik geniet van vliegvelden en luchthavens, de sfeer, de vibrerende energie van reizende mensen. Eenheid in verscheidenheid aan mensen, de verstilde ontroering als mensen afscheid nemen en de uitbundige verwelkoming bij aankomst. Ik vind het nog steeds leuk om vliegtuigen te spotten, welk land, maatschappij en type vliegtuig. Als een kind zo blij dat ik weer met de hele grote witte vogel, de Airbus A380, ga vliegen. Het is een majestueus vliegtuig met prachtig gekromde vleugels die het toestel in de lucht moeten houden. De vlucht naar Dubai ging voorspoedig, boven Dubai één uur rondjes gemaakt vanwege drukke vliegverkeer. Dat betekende wel dat ik in galop van de ene kant naar andere kant van de luchthaven moest, geflankeerd door uitbundig lokkende winkels en geremd door schuifelende mensen die begerig loeren naar de aangeprezen waren. Ik kon gelijk boarden en zat nahijgend in een Boeing 777- 500. Ik nam plaats naast een bejaard Engels echtpaar dat ging overwinteren in Adelaide waar zij een huis hadden. Gedurende de 12 uur durende vlucht moest ik regelmatig van mijn zitplaats aan het gangpad opstaan, omdat één van de twee of beiden weer een toiletbezoek hadden. Dit gaf wel afleiding, maar wel storend als je net bent ingedommeld en even in dromenland was beland. Ik kreeg wel op typisch Engelse wijze een excuus aangeboden, wat mij in milde stemming terugbracht. Het blijft vreemd om in tijd vooruit te vliegen, het tijdsverschil tussen Nederland en Adelaide is 10 uur. Hoe wonderlijk in 24 uur twee 2 nachten. In een vloeiende geruisloze glijvlucht ging de 777 naar vliegveld van Adelaide en na een zachte landing taxiën naar de gate. Lang wachten op de bagage, de spanning neemt toe naarmate dit langer duurt. Hij zal toch wel zijn meegekomen, opluchting als ik mijn reistas op de band zie aankomen. Een douanier verzocht mij met vriendelijke strengheid om in rij 4 plaats te nemen, daar werd ik bevraagd op ongewenste goederen. Dit bleek ik orde. Vervolgens werd ik en mijn bagage besnuffeld door een speurbeagle. De speurder stond erg lang stil bij mijn tas, wat lichtelijke wervelingen in de buik veroorzaakte. Er zat namelijk wel contrabande in mijn tas, niet veel maar genoeg om gespannen te wachten. Phooe, uiteindelijk liep de beagle door en mocht ik doorlopen. In de hal stonden Frans en Ester op mij te wachten. Vertrouwd en ontroerend om hen op deze plek te ontmoeten. Ik werd met de brute terreinauto, een Toyota Hilux, naar mijn hotel gebracht. Dit bleek een veredelde gokhal te zijn met buiten een aantal kamers. De volgende dag vroeg opgehaald door Esfra om de 4wd bushcamper op te halen. Afhandeling werd door Nederlandse jongen gedaan, aangenaam en makkelijk. Alles geïnspecteerd, het kritische oog van Frans had inmiddels alle onwelvoeglijkheden ontdekt en deze werden doorgegeven. Na een kleine reparatie was de camper klaar voor vertrek, achter Frans en Ester aan naar de camping. Altijd even wennen om links te rijden, vooral bij de rotondes. Samen boodschappen gedaan en s” avonds in het mobiele Hilton elkaar bestookt met verhalen. Het was een rusteloze nacht, het tijdsverschil maakte dat ik veel wakker was en af en toe genoot van een hazenslaapje. Bij het ontbijt werd de volgende bestemming besproken, gaan wij Oost of West, uiteindelijk werd besloten Noord te gaan naar Murray River, Renmark. Het vervolg is te lezen in het volgende verhaal. So far so good. Het is weer genieten Down Under.